चांदणे शिंपीत जाशी ....

[शब्द गंध : --  चांदणे  शिंपीत जाशी , सीमा , गवाक्ष (खिडकी ) ]

दरवळे अनामिक गंध

मातीच्या कणांतूनी

उमलती अनोखे रंग

आकाशी मेघातूनी |

रुणझुणती पैंजणे

चालता तू कामिनी

मदिर संगीत वाहे

मंद मंद वार्‍यातूनी |

ओंजळीत तु शुभ्रफुले

घेउनी चांदण्यांची

सांग सखे एकदाच गं

का चांदणे शिंपीत जाशी ? ||

मदभरी ही रात जागी

धुंद या दिशा दिशा

साद देई तुला मला

हा पौर्णिमेचा चांदवा |

चांदण्यात या रुपेरी

तुझ्या रुपाची मोहीनी

कसा संयमी राहू मी

या यौवनाच्या मैफिली ? |

मोहवी मज क्षणोक्षणी

ही लखलखणारी चांदणी

सांग सखे एकदाच गं

का चांदणे शिंपीत जाशी ...? ||

र्‍हुदयी या उसळती

भावनांचे पूर हे

आभाळीचे मेघ जणू

मनात माझ्या दाटले |

उमलते हळूवार काही

मी न ते ही जाणले

स्वप्न माझे सत्यातही

अलवार जपूनी ठेविले |

जरी रेखिली सीमा

दोघात अपुल्या तु अशी

मग, सांग सखे तरीही का गं

चांदणे शिंपीत जाशी ...? ||

भारलेला आसमंत हा

भारलेले गगन निळे

हात तुझा घेउन हाती

गाउ देत ना हे तराणे |

अशी ये तु जवळी माझ्या

धुंदावतो गंधीत वारा

स्पर्श हा साद देई

समजून घे ना तु इशारा |

क्षितीजाच्या त्या गवाक्षी

रविकिरणांची जाग अशी

पण सांग सखे, अजूनी का गं

चांदणे शिंपीत जाशी ? ||