अस्तित्व

ओझे किती युगांचे

साचले या अंतरी

वंचना सात जन्मांची

साहीली तुजसाठी |

पायधूळ ही तुझी

घेतली मी मस्तकी

जाण तुज नसे जराही

माझीया अस्तित्वाची |

तोडिली मग बंधने

झुगारली सारी नाती

पंखात बळ माझ्या

होतेच घेण्या भरारी |

मनमुक्त मी आकाशी

पायतळी ही धरती

नजरेत तुझ्या होती

तीच आदीम आसक्ती |

मज नकोत ते तराणे

अन् रीतीचे उखाणे

प्रितीची गंधगाणी

ते उसासे, ते रडणे |

न येणे मी परतुनी

तुजसाठी, तुजपाशी

राहशील आता तु रे

माझीया चरणांपाशी |