घात

भर गर्दीचा बाजार होता
माणुसकी फक्त व्यवहार होता

मुखवटे होते चेहऱ्यावरती
आकांत सारा मनात होता

स्वप्ने होती डोळ्यात किती
पायास व्यवहारी चाप होता

मृगजळामागे धावले किती
दैवास त्यांच्या शाप होता

कोलाहल उसळला चोहीकडे
स्वकीयांनी केला घात होता

साथ देऊया सुखाला |

सागरात हेलावते
नाव माझी वादळात
शीड तिचे तुटलेले
दिशाहीन अंधारात

लाटांमागे येती लाटा
कल्लोळ हा आठवांचा
दूर दूर नभांगणी
खेळ रंगे सावल्यांचा

शब्द शब्द जपलेला
सूर एक भारलेला
आयुष्याचा सारीपाट
मीच माझा मांडलेला

तुटलेले काही बंध
ओढ लावती जीवाला
काही नाती, क्षण काही
माझे, मागते देवाला

सूर्यबिंब ढळे जळी
अस्त जणु वेदनेचा
शुभ्र ,शीतल चांदवा
देई दिलासा सुखाचा

गंधीत हा गार वारा
साद देई तुला, मला
वेदनेच्या वाटेवर
साथ देऊया सुखाला

मला काहीच सूचत नाही

घेउनी ताव अन लेखणीला
ठरवले करु कविता एकदा
शब्द शब्द चोहीकडे पण..
हाती काही येत नाही

काय करु ? कसे करु ?
मला काहीच सूचत नाही

अक्षरांपुढे ठेउनी अक्षर
शब्द सांडले मी पसाभर
जोडूनी त्या शब्दांना पण ...
कविता काही जमत नाही

काय करु ? कसे करु ?
मला काहीच सूचत नाही

कल्पनेचे अश्व दौडले
पण प्रतिभेने तर वैर मांडले
निळ्या काळ्या शाई मधूनी
निरर्थकच ओळी येती

काय करु ? कसे करु ?
मला काहीच सूचत नाही

वृत्त अलंकार अन यमकांनी
सजवली मी शब्दावली
चमकदार त्या शब्दांमध्ये
भाव काही 'तो' येत नाही

काय करु ? कसे करु ?
मला काहीच सूचत नाही

पाने, फुले, वारा पाणी
सर्वांचीच बांधली मोळी
सोबतीला काही गाणी
पण दाद काही येत नाही

काय करु ? कसे करु ?
मला काहीच सूचत नाही
मला काहीच सूचत नाही