बबली

लाल लाल गाल  ..  तिचे केस लांब लांब 

जाऊ नको , जाऊ नको .. बबली  म्हणे  थांब |

पेडावर पेड वळत ..  वेणी घालते छान 

त्या वर माळण्यासाठी .. फुले तरी आण |

नाजुक , गोरी जाई-जुई .. शुभ्र गंधी मोगरा 

ताज्या ताज्या गुलाबाने .. परडीची  वाढे शोभा |

आता नको उशीर.. घरी जाऊ चटकन 

दोरा घेऊन ये लवकर .. सुईत ओवते पटकन |

सुईचे टोक मोडके .. दोर्‍याचे  रीळ मळके 

फुलांवर फुले ओवून .. झाकू शक्य तितके |

गजरा माळून केसात ..  तू चाल अशी झोकात 

वेणीच्या गोंड्या संगे .. नाचती नजरा ठेक्यात |

घरी जाऊन आईला .. विचार हवी का मदत ?

नाहीतर म्हणेल पोरीला .. काही नाही कळत |

वेगे वेगे बबली .. घरी येऊन  म्हणते 

आई , आई सांग तरी .. म्हणशील ते काम करते |

घरात कसली लगबग ..  आईची होतेय तगमग 

म्हणे सगळेच शोभेचे ..  कामाचा नाही एक नग |

बरं झालं आलीस तू .. घे हे रुपये दहा 

वाण्याकडून आण जरा .. पावभर पोहे आणि चहा |

बबली विचारे आईला ..  कसली चाललीय घाई 

फुले वेचून दमले मी .. परत मीच का जाऊ बाई ?

प्रश्न  नको, काम कर .. कारवदली चिंतीत माता 

सखू बाईला बोलावलंय म्हणून सांग जाता जाता |

बाबांना सांग, जाऊ नका .. सांगून कारण लटके 

पाहूणे येतील घरी तेव्हा .. दिसा जरा तरी  नेटके | 

उमगले सारे कोडे .. अन् कोमेजली सारी फुले 

"आलीया भोगासी  .." म्हणत .. बबली माघारी वळे |

हात उंचावत केसांचा .. बांधते घट्टं आंबाडा 

 सुईचे टोक  रूते काळजात ..' चहा - पोह्यांचे '  नाव घेता |