नाही विसरता येत ....

वेचियली मी अंगणी - पुष्पे किती मधुगंधी

 निर्भर  हास्य लकेरी - अजूनी रुंजती अंतरी 

    कळी नाजूक तेजाची - समईच्या स्निग्धं ज्योती   

    जाग टाळ चिपळ्यांची - दूर एकल्या राऊळी |।

चित्र असे सौभाग्याचे – कोरलेले अंतरात  

बदलले ऋतु परि – नाही विसरता येत ।|

गुंफलेली काही नाती – थोडे सखे अन् सोबती

तुटलेले, गुंतलेले – मिसळले अंतरंगी   

ऐकू येते साद कानी –हरवल्या  त्या क्षणांची

मिटलेल्या नेत्रातूनी – मग ओघळते पाणी ।|

चित्रं असे आत्मरंगी  – कोरलेले अंतरात

बदलले ऋतु परि – नाही विसरता येत ।|

धूळ वाटेची निमाली – पर्ण वर्षाही सरली

तप्त तेज दिनराती  – सावलीही न उरली 

काळ गंगेचे हे पाणी –शांत शामल प्रवाही

आकळेना काय असे – अंतरीच्या गूढगर्भी ||

चित्रं असे संचिताचे  – कोरलेले अंतरात

बदलले ऋतु परि – नाही विसरता येत -  

             --  नाही विसरता येत ।|