-कारण-

तसं  काही कारण नाही
विशेष, खरंतर...
पण म्हणलं लिहावं काही
ऐकायला तयार आहेत श्रोते
तर सांगावं काहीबाही..
मनात विचारांचा पसारा
आणि शब्दही साचलेले अपार
पण की-बोर्डवर बोटं ठेवताच कळलं
अवघड आहे हो हे फार
मनाची पाने उलटली, बरीच मागेपुढे
पण  नक्की काय सांगावं
हे ठरवावं तरी कसं  म्हणे?
असंख्य सुखदु:ख
कोरलेली  प्रत्येक पानावर
 नातीगोती, भावनांचा 

तेथे अखंड वावर
क्षणात उमटते स्मितरेषा,
तर उसासते दु:ख कुठे
हिंदोळ्यावर झुलणारे
आयुष्याचे किती चेहरे?
इंद्रधनुषी रंगांचे
लखलखणारे आकाश
अन् गर्द काळ्या मेघांचे
भयाकारी पडसाद
सारे  काही आहे इथेच
साचलेले माझ्या मनात
आणि तरीही प्रश्न उरलेला
सांगु कशी? आणि काय? 
प्रश्नांचे उंच डोंगर,
आणि उत्तरांच्या खोल दर्‍या
खाली वाकून पाहिले किती?
पण तळ काही दिसेना..
प्रश्नांचे कपटे आणि उत्तरांचे तुकडे
मग जुळवून पाहिले कितीदा
पण, चित्रं नक्की काय उमटले
काही काही कळेना
म्हणूनच म्हणते, निघावे आता
निरोप घेणे आहे गरजेचे
कारण नसताना लिहिले
क्षमा केली  पाहिजे.

("प्रसंग  नसता लिहिले,  क्षमा केली पाहिजे' ही ओळ श्री समर्थ रामदासस्वामी यांची आहे ... मी कॉपी केली :))