नभ दाटलं ...

नभ दाटलं दाटलं
तेज झाकलं झाकलं
जलदांच्या भारानं
आभाळ ही वाकलं ।

डुले गवताची पात
रुजुनीया धरतीत
घेउनीया नजरेतं
स्वप्नं पहिलं-वहिलं ।

 धावे  बेभान हा वारा
गावातूनं, रानातूनं
लाल, काळ्या धुळीनं
विश्वं सारं कोंदलं ।

नादावल्या दिशा दाही
धरतीही आसावली
बीज तिच्या गर्भात
तेज जणू साचलं ।

दीप सारे मालवले
पक्षी जाई घरट्यास
वरुणाच्या चाहूलीनं
चित्त धरेचं भारलं ।

झर झर बरसती
थेंब टपोरे मोती
उतरुनी अलगद
अंग भुईचं भिजलं ।

कोंब हिरवा इवला
पाही मान उंचवून
विश्वाच्या या पटावर
चित्र सुखाचं रेखलं ।