घेऊ कसा उखाणा ?

बरं का मंडळी ......

एकदा एका गावात .. मोठी लगीन घाई झाली 

पायताणं नाही कुणाच्या .. पायामध्ये राहिली ।

फेटे आणि मुंडाशी ..  डोईवर चढली 

बिलवर, पाटल्या संगे .. नथ ही झुलली ।

जिलब्यांची रास .. श्रीखंडाचा घास 

रंगीत रांगोळीची .. पंगतही सजली ।

नाव घ्या, नाव घ्या .. मंडळी बोलली 

नवी नवी पाटलीण .. गालातच हसली । 

घेऊ कसा उखाणा .. (तिला) कोडं पडलं नवं 

कोणाचं नाव? .. आणि कसं बाई घ्यावं? 

सगळे म्हणती बाई .. लाजू नको काही 

नाव घे झोकात .. आणि सांग काही-बाही ।

पाटलीण बोलली लाजून .. घेते मी नाव 

                                        मान तुमचा राखून 

ताई, माई, अक्का जरा ... घ्याल ना सांभाळून?  

पदर सावरित जरा मग .. पाटलीण हळू बोले 

रावांचे घेऊ? पंतांचे घेऊ? .. का घेऊ दादांचेच नाव  पहिले? 

                              (१)

लहानशा या गावात .. किर्ती दादांची मोठी 

दहा, पंध्रा वर्सं झाली .. पार केली साठी ।

आपल्याच  हाताने मोडली .. आधाराची काठी 

आंब्याचा गर फेकून .. राखून ठेवती बाठी ।

गवगवा मोठा .. जरी काम थोडं फार 

दादांच्या नावाचा .. दरारा फार फार ।

                          (२)

घंटा वाजवून देवासमोर .. दंडवत कुणी घाली 

तासभर प्रवचन देऊन .. पंत बसलेत खाली ।

डोळे मिटून अर्धे .. पाहती दक्षिणेची थाळी 

नजरेनेच जोखती  .. किती जमलेत  तांदूळ-डाळी? 

कुणाचे काय? .. आणि कशाचे काय?

बघता बघता पंतांचे .. नेहमीच फाटक्यात पाय ।

                        (३)

पंत पडले म्हणून म्हणे .. चढले आहेत राव 

हात ठेवून तोंडावर .. हसतोय सारा गाव ।

माडी बांधून झोकात .. होते, मिरवीत येथे राव 

त्या साठी टाकून काडी .. जाळलाय त्यांनी गाव ।

फसलाय पाय आता .. गुंते झालेत फार 

राव जरा कमी खा .. वाढलाय भुईचा भार ।

गुणाचे आहेत राव मोठे .. नाव मोठ्ठ अन लक्षण खोटे 

साऱ्यांना माहिती गुपित त्यांचे  .. नफ्याशी  आहे  साटेलोटे ।

काय राव? कस्सं राव? .. कुणालाच काही नाही ठाव?

माइक घेऊन सांगा जरा .. आहे काय तुमचा भाव?

उखाणे ऐकता ऐकता 

पंगत सारी रंगली ।

कुणालाच नाही कळले 

वेळ वरातीची टळली ।।

सजलेली घोडी अन

उभे बँण्ड वाले ।

हात धुण्यासाठी सारे 

वऱ्हाडी पांगले ।।